بر اندام تو موی دشنه شود
ص 188 -هر آنگه که تشنه شدستی به خون /
بیالودی آن خنجر آبگون /
زمانه بخون تو تشنه شود /
بر اندام تو موی دشنه شود/
شاعر از زندگی بینشی اخلاقی دارد و آنگاه که یکی فضیلتی را تباه کرد خود را تباه کرد.
از کتاب : سوگ سیاوش(در مرگ و رستاخیز) - شاهرخ مسکوب – شرکت انتشارات خوارزمی – چاپ اول مرداد 1350 – چاپ هفدهم شهریور 1386 – تیراژ 5500 نسخه –
نقاشی از این آدرس:
هفت خان و نقاشیهای بسیار جالب
برچسب‌ها: رونویسی از کتاب
ارسال توسط Unknown در
۱۱:۰۹
1 نظر:
می دانید وقتی ما با این نشانه ها برخورد می کنیم وقتی سفری ما را بهم می ریزد آن وقت است که اینگونه فیلم های معنوی- عرفانی بیشتر تاثیرگذار میشود. فیلم هایی مثل پری مهرجویی، یک تکه نان کمال تبریزی، رنگ خدا مجید مجیدی، تولد یک پروانه و... من در برهه ای از زمان آدم مذهبی و نمازخوانی بودم اما بیش از 10 سال تمام هرآنچه که رنگ و بوی مذهب داشت را کنار گذاشتم و گفتم که باید انسان بود. در سفری که یک سفر معنوی و سازندگی بود دوباره دگرگون شدم شاید به من بخندید من حالا نماز را با جان و دل می خوانم(و این همه از نشانه ها بود که در سفر دیدم یک سفر معنوی) فکر می کنم شمس تبریزی به سراغ هر یک از ما خواهد آمد اما برخی از ما می گذاریم از کنارمان بگذرد و برخی دیگر مثل مولانا(خدای ناکرده قصد قیاس ندارم با او که عارف بی بدیل است) با او خلوت می کنیم و به پا می خیزیم و سماع می کنیم و دیگر نیش و کنایه ها بی تاثیر می شود. خیلی دلم می خواست در مورد شمس تبریزی بنویسید.ممنونم
من فکر می کنم اگر به یقین برسیم دیگر دست و دلمان نخواهد لرزید به امید ایمان و یقین
برایم دعا کنید.
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی