دو روایت از گل و بلبل در شاهنامه

تصویرعمومی در سپهر ادب فارسی از هم نشینی گل و بلبل مشابه چند بیت نخست است که در اینجا آورده شده اما در ابیات سری دوم - به ویژه در آنها که قرمز نوشته شده‌اند - با بیانی متفاوت از این هم نشینی روبر هستیم که کلیشه‎های مرسوم را درنوردیده است

شب تیره بلبل نخسبد همی / گل از بـاد و باران بجنبد همی
بخندد همی بلبل از هر دو آن / چو بر گل نشیند گشاید زبــان
بــه پالیز بلبل بنالـد همی / گل از ناله‌ی او ببالد همی

که داند که بلبل چه گوید همی / به زیر گل اندر چه موید همی

نگه کن سحر گاه تا بشنوی / ز بلبل سخن گفتن پهلوی

همی نالد از مرگ اسفندیار / ندارد بجز ناله زو یادگار