حکمت خسروانی 1 مثنوی - بی تمییزیان

آن يكي درخانه‌اي درمي‌گريخت / زرد رو و لـــب كــــــبود و رنگ ريخت
صاحب خانه بگفتش خيرهـسـت /كه همي لــــــــرزد تو را چون پير دست
واقعـــه چونست چون بگريختي /رنگ رخـــــــــساره چنيــن چون ريختي
گفت بهره سخره شاه حـــــرون /خر همي‌گــــــيرند امـــــــــروز از برون
گـــفت مي‌گيرند كو خر جان عم /چون نه‌اي خر رو تو را زين چيست غم
گفت بس جدَند و گرم اندر گرفت /گــــــــــــر خـــــرم گيرند هم نبود شگفت
بهر خــــر گيري برآوردند دست /جدَ جد تمييز هـــــــــم بــــــــــرخاستست
چونك بي‌تمييزيان مان سرورند /صاحب خـــــــر را به جاي خــــــر برند

حكايت از دفتر پنجم مثنوي‌ بيت 2538 به بعد
نسخه قونیه تصحیح عبدالکریم سروش