نوروزخوانی

سیمین بهبهانی –در «یک دریچه آزادی»

عید پول زرد و عروسک

عیدِ پول زرد و عروسک، عید کفش برقی و دامن
عیدِ تَرکِ مشق و دبستان، عیدِ شاد کودکی من
تُنگِ قاب و سبزی ِ گندم، تُنگِ آب و سرخی ماهی
در میان آینه پیدا رقص ِ شمعِ رنگی ِ روشن
خط زعفرانی مادر نقش ساز کاسه چینی
هفت سین هفت سلامش یک سبد ز سنبل و سوسن
در شدن به قلعه یاسین، حرز ِ چارطاق ِ کتانی
بل که از بلا بگُریزی در پناه خانه ایمن.

عید خاله عفت و مرجان، دستهای ناز و نوازش
در شکنج زلفک ِ نرمم برفراز سر شده خرمن
عیدِ سینمای سعادت داستان «شرلی کوچک»
من روانه در پی مادر پیش چشم نازی و لادن

عیدِ جمعِ خویشان در میان کیسه بندی
با هزار بار شمارش، باز و باز و باز شمردن

آه ، عیدی تازه نورس ! باز گو که عیدی من کو؟
من همیشه کودک شادم، بی گمان نه پیر و نه کودن
شرح می دهد دل گرمم، آفتابِ قلبِ اسد را
کولی ِ قبیله کوچکم، بی خبر ز سردی بهمن
جامه دلبرانه پسندم، زین سبب به عطف و سجافش
پولکی نهم پی پولک، سوزنی زنم پی سوزن
نامه عاشقانه نویسم تا زشور قصه عشقم
در زمان ز سکه بیفتد قصه منیژه و بیژن.

عید تازه، من به تو مانم: گر هزار سال برانم
سوی خستگی ننهم پا، با شکستگی ندهم تن
عمرم آن زمان که سرآید، گر بهار نو ز در آید

عید کودکی ز دو چشمم سرکشد به جانب روزن

در این آدرس مطلب خوبی برای خواندن هست :

http://www.siyahmashgh2.blogfa.com/84122.aspx