سید فریدون درویشی

از رقص پنجه تا سماع کلام

سید سلمان درویشی
متولد 1347 – شهرستان سرپل ذهاب

سید فریدون درویشی
متولد 1348 – محله ی سنجابی کرمانشاه

فرزندان سید حسین درویشی در خانه ای چشم به جها ن گشودند و پا گرفتند که تا بود در آن ذکر بود و کلام و شور و شوق و شیدایی ، تا که به « حرف و گفت و صوت » رسیدند ، آنان بودند و آواهای اساطیری و آوازهای سرزمین مادری ، آنان بودند و « سینه ی شرحه شرحه » ی پدری که در این خانه – مکتب ، به شیوه و سنت پیشینیان هرآنچه را که از نسل گذشته ی خویش به میراث برده بود ، از تنین و تنن های خروشان تنبور و هُرم نفس و گیرایی آواز روزگاران کهن گرفته تا مراقبت و پاکی نفس و تزکیه ی درون ، همه را سینه به سینه در کام پرعطش فرزندانش ریخت ، و دم به دم ، ایشان را بیاموخت که :
« آب کم جو ، تشنگی آور بدست --- تا بجوشد آبت از بالا و پست »
و به منظور بدست آوردن تشنگی ها ، آنان را بازگذاشت تا ضمن دستیابی بر کسب منشی مستقل و منحصر به فرد ، بر پای خود ایستاده و چون او با طی طریق در این وادی حیرت زا ،به قدر وسع بکوشند.

سید فریدون که سر پنجه و زخمه ی تنبورش به زخمه های پدر می ماند ، محضر عارف فرزانه آقا سید محمد احمدی را درک نموده و علاوه بر آموختن شیوه ی اساتید گذشته ، تنبور را به دو سبک گوران و صحنه ، به شیوایی و زلالی هرچه تمام تر می نوازد و نیز با مقام های حقانی و باستانی تنبور آشنایی کامل دارد. آموزش این ساز مقدس و باستانی هم ، درحال حاضر در دستور کار اوست.

و سید سلمان که «کوکِ مست» صدایش را از خانه - مکتب پدر به ودیعت دارد ، موسیقی دستگاهی و ردیف را نیز یک چندی نزد استاد «محمد ملاآقایی» به فرا خور فرا گرفته و به همراه برادر با اجرای کنسرت و شرکت در فستیوالهای داخل و خارج از کشور ، همچنان در معرفی و نکوداشتِ موسیقی عرفانی – حماسی زاگرس نشینان مشغول و کوشاست.

تقدیم به فرزندان آقاسید حسین درویشی ،هنرورزانی از تبار خنیاگران زاگرس
شهریور ماه 1385 – کرج