خوشی آخر؟

خوشی آخر، بگو ای یار چونی؟		از این ایام ناهموار، چونی؟
به روز و شب مرا اندیشه توست		کز این روز و شب خون خوار، چونی؟
از این آتش که در عالم فتاده‌ست		ز دود لشکر تاتار، چونی؟
در این دریا و تاریکی و صد موج		تو اندر کشتی پربار، چونی؟
منم بیمار و تو ما را طبیبی		بپرس آخر که ای بیمار، چونی؟
منت پرسم، اگر تو می‌نپرسی		که ای شیرین‎ ِ شیرین کار، چونی؟
وجودی بین که بی‌چون و چگونه‌ست		دلا دیگر مگو بسیار، چونی؟
بگو در گوش شمس الدین تبریز		که ای خورشید خوب اسرار، چونی؟